,,Kennarar búa yfir mikilli stjórnunarreynslu og eru því eftirsóttir starfskraftar í hin ýmsu störf. Eins og staðan er í dag á menntakerfið ekki séns í markaðsöflin í þessum efnum, það hefur nær engan svegjanleika til að hygla þeim sem skara framúr í starfi og launin eru yfir það heila allt of lág.“ Segir Guðrún Birna varaformaður Ungra jafnaðarmanna í Reykjavík.
Þorgerður Katrín, menntamálaráðherra lagði fram nú á haustþingi mjög ítarleg frumvörp til breytingar á íslenska skólakerfinu. Hún segir að við samningu þessara frumvarpa um leikskóla, grunnskóla og framhaldsskóla hafi verið leitast við að horfa til þessara þriggja skólastiga sem heild, auka samræmi og skapa svigrúm jafnt innan sem milli skólastiganna til þess að mæta breytilegum þörfum skólabarna.
Mun þetta færa okkur betri skóla?
Mikil vinna hefur farið í undirbúning þessara frumvarpa á síðustu árum, mikið fundað, fleiri hundrað umsagnir fengnar, leitað samanburðar við önnur lönd ofl., en munu þessar breytingar færa okkur betri skóla? Það er eflaust margt gott í þessum frumvörpum eins og fögur fyrirheit um samþætting skólastiga, bætta menntun kennara, að dregið sé úr prófamiðun og miðstýringu, einstaklingsmiðaðar og að kostnaður af skyldunámi sé nemendum að kostnaðarlausu.
En hversu langt fleyta þessar breytingar okkur? eru þetta helstu vandamál menntakerfisins í núverandi mynd?
Engin lausn á helsta vandamáli íslenska menntakerfisins!
Ég er ansi hrædd um að þau vandamál sem á er tekið í þessum frumvörpum séu smávægileg í samanburði við áhrif mannekluvanda allra skólastiga á gæði menntunarinnar sem og kulnun og flótta hæfra kennara og uppaldenda úr stéttinni. Lagt er til að kennaranámið verði lengt, margir fagna því og álykta svo að það tryggi hækkun launa og auki aðsókn kennara aftur í stéttina en aðrir telja að sú aðgerð geti verið tvíbent.
Guðbjörg R. Þórisdóttir bendir einmitt á það í grein sinni í Morgunblaðinu í gær, þann 14.01.08, og segir að ef haldið verði áfram að leyfa ráðningar leiðbeinenda í störf grunnskólakennara samhliða því að auka menntunarkröfur kennara til muna sé verið að stuðla að gengisfellingu kennarastarfsins.
Hækkun launa aðal málið!
Ég vil nú kannski ekki ganga jafn langt og Guðbjörg en ég get tekið undir að auknum kröfum verði að fylgja fleira og helst af öllu veruleg hækkun launa til að þessar auknu kröfur skili sér í betra starfi. Þá erum við loks komin að kjarna málsins, LAUNUM KENNARA, við verðum að fara að horfast í augu við það að ef við viljum bæta menntakerfið þá verðum við að
Hvers virði er uppeldi og menntun komandi kynslóða?
Viljum við að komandi kynslóðir séu mótaðar af afgöngum markaðsaflanna og ófaglærðum starfsmönnum í bland við einstaka hugsjónamanneskju sem býr svo vel að geta/vilja látið sig hafa kennaralaunin? Þetta er kannski svolítið ýkt mynd sem ég dreg upp en samt ekki svo fjærri sanni. Ég var til að mynda aðeins 19 ára og nýskriðin uppúr menntaskóla þegar ég var ráðin sem íþróttakennari 1.-10. bekkjar í grunnskóla hér á höfuðborgarsvæðinu og var falið ári seinna, eða 20 ára, að starfa sem umsjónakennari 8. bekkjar og kenndi að auki nokkur bókleg fög. Án þess að
Ef Ísland ætlar að halda sér í fremstu röð eða að minnsta kosti verja núverandi stöðu þá verðum við að snúa þessu við,
Annað kvöld boða Ungir Jafnaðarmenn og Samfylkingarfélagið í Reykjavík til opins fundar um frumvörp menntamálaráðherra um breytingar á skólakerfinu. Fundurinn verður haldinn að Hallveigarstíg 1, kl. 20:30 og eru allir velkomnir.
Þetta er einstaklega gott tækifæri fyrir fólk sem lætur sig þessi mál varða til að hafa áhrif á málin áður en þau verða tekin til umræðu og atkvæðagreiðslu í þinginu. Þær Katrín Júlíusdóttir þingkona og Oddný Sturludóttir munu vera með framsögu og svo verður tími fyrir opnar spurningar og lýðræðislegar umræður.
Ég hlakka til að sjá ykkur sem flest .
