Það hefur verið mjög áhugavert að fylgjast með fréttum af dómum í héraði sem og hæstaréttar upp á síðkastið. Svo virðist sem dómstólar landsins taki reglubundið upp á því að gera fólk furðu lostið yfir mismunandi þungum dómum þar sem ákveðin mál virðast ekki vera tekin alvarlega. Það hefur verið mjög áhugavert að fylgjast með fréttum af dómum í héraði sem og hæstaréttar upp á síðkastið. Svo virðist sem dómstólar landsins taki reglubundið upp á því að gera fólk furðu lostið yfir mismunandi þungum dómum þar sem ákveðin mál virðast ekki vera tekin alvarlega.
Það hefur verið hreint út sagt ótrúlegt að fylgjast með dómum yfir kynferðisafbrotum á liðnum misserum, það liggur við að menn séu einungis slegnir á hendina í refsingaskyni fyrir að nauðga konum í dag. Það hlýtur að vera krafa þjóðfélagsins að dómarar þessa lands séu vakandi fyrir alvarleika kynferðisafbrota fyrir þolendur þess og aðstandendur þeirra. Það að dæma menn í 6 mánaða fangelsi, og oftast er hluti dómsins skilorðsbundinn, fyrir að misþyrma konu með því að neyða hana til samræmis er dæmi um að dómstólar þessa lands þurfa að fara í rækilega naflaskoðun og fara að átta sig á því að lagaramminn er langt því í frá sprunginn. Fólk sem verður fyrir svona lífsreynslu hlýtur að eiga heimtingu á því að aðilarnir sem fremja illvirkið séu dæmdir til viðeigandi refsingar, en ekki sleppt út “daginn eftir” að hafa játað svo þeir geti haldið áfram uppteknum hætti.
Refsiramminn
Það er merkilegt að líta til þess að refsiramminn fyrir nauðgun er 16 ár en dómstólar landsins virðast ekki átta sig á þeirri staðreynd heldur lifa í þeirri guðdómlegu visku sinni að hámarkið sé 3 ár í hæsta lagi en viðeigandi sé að dæma töluvert vægar, enda þurfa dómarar sjaldan að horfast í augu við þolendur afbrotanna eftir að hafa dæmt í málum. Það er kannski kominn tími til að dómstólar verði látnir svara rækilega hví tekið er svona viðurstyggilega vægt á kynferðisbrotum. Í fíkniefnabrotum er dæmt upp í topp á lagarammanum og er þegar búið að sprengja 12 ára lagarammann fyrir þess konar afbrot, stuttu eftir að hafa verið sett í 12 ár úr 10 árum. Maður verður víst að túlka þessa dóma sem svo að þolendur þessara afbrota séu þess ekki verð að dæmt sé af heilindum í þeirra málum.
Krafa þjóðfélagsins
Það er sjálfsögð krafa íslensk þjóðfélags að dómstólar túlki skýra réttlætiskennd þjóðarinnar. Siðferðisvitund íslensku þjóðarinnar er skýr, hún vill að tekið sé af hörku á kynferðisbrotum og aðilar sem fremji þess háttar afbrot séu látnir gjalda þess. Það að fremja nauðgun er stórglæpur. Verknaðurinn verður þess valdandi að þolandinn er sviptur öryggi, frelsi og jafnvel löngun til þess að lifa. Það er kominn tími til að dómstólar átti sig á þeirri staðreynd, þó sumir dómaranna yrðu hissa, að það er engu minni glæpur að nauðga manneskju heldur en að stunda fjárdrátt. Það er nefnilega svo skrýtið að manneskjur hafa tilfinningar og réttlætiskennd en um það má stundum deila þegar litið er á dómaranna sem sitja í sínum fílabeinsturni og virðast ekki taka tillit til neins annars en að reyna að finna eitthvað til að létta dóminn yfir brotamönnunum. Það væri kannski kominn tími til að þeir færu að ræða við sjálf fórnarlömbin og athuga hvernig þeim reiddi af í lífinu.
