Nú þegar nýtt ár er að renna upp er ekki óeðlilegt að maður fari að rifja upp og minnast áhugaverðra atburða á liðnu ári. Af mörgu er að taka en viðeigandi finnst manni að rifja upp nokkur áhugaverð verk Sjálfstæðisflokksins á þessu herrans ári 2004. Nú þegar nýtt ár er að renna upp er ekki óeðlilegt að maður fari að rifja upp og minnast áhugaverðra atburða á liðnu ári. Af mörgu er að taka en viðeigandi finnst manni að rifja upp nokkur áhugaverð verk Sjálfstæðisflokksins á þessu herrans ári 2004.
Fyrst kemur upp í hugann ráðning Jón Steinars Gunnlaugssonar í embætti hæstaréttardómara, að sjálfsögðu ekki pólitísk ráðning og að sjálfsögðu var hann hæfasti maðurinn í starfið þó sjálfur Hæstiréttur hefði sett aðra menn framar honum sem hæfileikaríkustu mennina í þetta virðulega embætti. Geir Haarde hugsaði auðvitað fyrst og fremst um það sem kæmi æðsta dómstól landsins best.
Hugmyndaauðgi hæstvirts utanríkisráðherra varðandi nýja nafngift á Samfylkinguna er manni í fersku minni, hann náði sem sagt að móta hugmyndastefnu flokksins og það sem hann stendur fyrir í afturhaldskommatittsflokk sem hefði ekkert nýtt fram að færa, mjög áhugavert að heyra þetta frá formanni flokks sem ótal dæmi um spillingu er hægt að benda á án mikilla vandræða, hvort sem það eru pólitískar ráðningar eða lélega nýtingu á almannafé.
Björn Bjarnason dómsmálaráðherra kemur sömuleiðis í hugann, búinn að fá ákúrur frá jafnréttisstofu og umboðsmanni Alþingis en hvaða máli skiptir það þegar kemur að ráðningu dómara við dómstólanna. Skynsamlegast væri bara að leggja þessar stofnanir niður enda ekkert annað en tímaskekkja á þessum góðu frjálsræðistímum.
Síðan má nefna hinn eina sanna borgarstjórnarflokk Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík, það hefur verið mjög áhugavert að fylgjast með honum og málflutningi hans á þessu ári sérstaklega þegar Reykjavíkurlistinn var í sem mestum vandamálum varðandi mál borgarstjóra o.s.frv. R- listinn virðist halda velli sama hvað borgarstjórnarflokkur minnihlutans hefur gasprað og barið mikið á meirihlutanum. Borgarfulltrúar hans virðast alls ekki ná til meirihluta borgarbúa og virðist sem málefnafátækt hái þeim stundum þar sem ávallt þarf að hamra á sömu málefnunum aftur og aftur. Skoðanakönnun sem gerð var eftir hina hatrömmu deilu um borgarstjóra sýndi klárlega að R-listinn situr styrkum fótum í borginni en meirihlutinn er með 54% á meðan Sjálfstæðismenn sitja fastir með í kringum 40% fylgi.
Þetta eru reyndar aðeins örfá dæmi sem nefna má um góðverk flokksins en ég læt hér við sitja í bili þó af nógu sé að taka. Maður vonar að með nýju ári verði ekki hægt að tiltaka svona mörg dæmi um hentistefnu flokka og það verði hægt að stjórna landinu með sanngirni og málefnalegum rökum.
