Þó svo tímarnir breytist þá er ekkert endilega að mennirnir breytist með. Nú eru um 11 ár frá því að Bandaríkjamenn vildu draga her sinn heim, frá hinu friðsæla litla ísalandi í norðri. Landinu sem er þekkt fyrir fallegar konur, sterka menn, hveri og ríkisstjórn sem er orðin ameríkanseruð. Það er samt ekki bara ríkisstjórnin sem hefur gerst “westræn” því miklu fleira á alþjóðavísu hefur gone west. Meira að segja þýskar rokksveitir taka eftir því hvernig heimsmyndin hefur tekið hið red-white-and-blue-we-count-on-you andrúmsloftið og kyrja að við búum öll í Ameríkunni. Þó svo tímarnir breytist þá er ekkert endilega að mennirnir breytist með. Nú eru um 11 ár frá því að Bandaríkjamenn vildu draga her sinn heim, frá hinu friðsæla litla ísalandi í norðri. Landinu sem er þekkt fyrir fallegar konur, sterka menn, hveri og ríkisstjórn sem er orðin ameríkanseruð. Það er samt ekki bara ríkisstjórnin sem hefur gerst “westræn” því miklu fleira á alþjóðavísu hefur gone west. Meira að segja þýskar rokksveitir taka eftir því hvernig heimsmyndin hefur tekið hið red-white-and-blue-we-count-on-you andrúmsloftið og kyrja að við búum öll í Ameríkunni.
Fyrir um 11 árum ákváðu Bandaríkjamenn sum sé að nú væri nóg komið, óþarfi að halda úti her á norðurhjara veraldar þar sem kalda stríðið væri fyrir löngu lokið og ekkert að gerast fyrir utan leitina að norsk-íslenska síldarstofninum. En Íslendingar vildu að hér yrðu áfram trúverðugar loftvarnir, viðhalda yrði skuldbindingar varnarsamningsins og við fengum nokkur ár til viðbótar, eða til 2001. Það eina sem hefur viðhaldist núna síðustu árin er jafn brottflutningur ýmissa varnartæka og stöðugur samdráttur.
Suðurnesjamenn hafa ekki tjáð sig mikið um þetta, enda jaðrar það við lögbrot að vera að sunnan og segjast vilja herinn í burtu. ,,En hvað með atvinnutækifærin? Ekki viltu að ég missi vinnuna? Ekki viltu að 700 manns missi vinnuna?” Ég nýtti setu mína á síðasta þingi og ákvað að spyrja hæstvirtan iðnaðarráðherra út í atvinnuuppbyggingu á Suðurnesjum og endurskoðun byggðaáætlunar með þennan vanda í huga. Það er hin reglubundna endurskoðun byggðaáætlunar núna í vor og þá er nú lag fyrir Suðurnesjamenn en annars var hluti svars hæstvirts iðnaðarráðherra þetta:
,,Áfram verður unnið að uppbyggingu atvinnulífs á Suðurnesjum með almennum hætti, eins og hingað til. Sérstök áhersla verður lögð á að erlenda fjárfestingu á svæðinu, en nú er beðið lokaákvörðunar bandarískra fjárfesta um byggingu stálpípuverksmiðju í Helguvík, sem myndi skapa um 200 störf. Þá kallar fyrirhuguð stækkun Norðuráls á aukna orkuöflun á Reykjanesi. Bættar samgöngur með tvöföldun Reykjanesbrautar er einnig aðgerð sem mun stuðla verulega að styrkingu atvinnulífs á Suðurnesjum“.
Við fáum anga af álveri, njótum þess að vera nálægt höfuðborgasvæðinu og fáum stálpípuverksmiðju, þetta er það sem bjargar Suðurnesjunum. Kvótinn er að mestu leyti farinn norður í land (þaðan sem hæstvirtur iðnaðarráðherra er…. ) og herinn er að fara. Við höfum beðið eftir stálpípuverksmiðjunni í 2 ár, en framkvæmdir eiga víst að hefjast núna í október. Það að búa nálægt höfuðborgasvæðinu er ekki að bjarga okkur. Atvinnuleysi er mikið þar og fólk er fremur að flytja í burtu frá höfuðborgarsvæðinu, fremur en þangað. Það eina sem maður biður um er að einhverjir viðurkenni vandann! Ég er löngu búin að sjá hann, það hljóta fleiri að sjá hann. Ég er ekki saklausa barnið sem get bent á nekt keisarans!
Núna hef ég gerst brotleg á Suðurnesja vísu og sagt það sem má ekki segja; Herinn er að fara! Þetta er ekki hvatningahróp til hans, þetta er ekki kveðja, heldur einföld staðreynd sem mér þætti vænt um að fleiri myndu sætta sig við og viðurkenna. Stjórnvöld nefna mikilvægi landvarna með tilvist hersins hér á landi, en við suður með sjó sjáum einungis störfin. Við erum pínkulítil eyja í Norður-Atlantshafi, með íbúafjölda á stærð við lítinn bæ í BNA, það eru fleiri sem tala klingónsku og álfamál heldur en íslensku og einfaldlega útfrá þeim staðreyndum reynist mér erfitt að sjá hernaðarlegt mikilvægi okkar. Bandaríkin hafa sína eigin utanríkisstefnu og í um áratug hafa þeir leynt og ljóst verið að draga saman seglin hvað varðar flotastöðina hér. Með ljúfsárum trega segi ég því: Leyfum þeim að fara. Íslendingar eiga líka að hafa sína EIGIN utanríkisstefnu sem einkennist af friðarvilja. Pant vera í því liði sem stuðlar að friði og uppbyggingu í heiminum, en ekki því sem spilar til að vinna – með stóra bróður.
